الصلاه والسلام على رسول الله، و علی آله آل الله و لعنه الدائمه علی اعدائهم اعداالله الی یوم لقاء الله.

قال مولانا اسدالله الغالب علی بن ابی طالب علیه صلوات الواهب:ﺍﻋﻂ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻣﻦ ﻋﻔﻮﻙ ﻭ ﺻﻔﺤﻚ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺗﺤﺐ ﺍﻥ ﻳﻌﻄﻴﻚ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ، وجود نازنین امیر مومنین که شهید همین ماه مبارک رمضان هست، در این حدیث توصیه بسیار لطیفی می کند، شب های قدر نزدیک می شود، می رویم قرآن به سرمان می گذاریم، خدا را به حق قرآن به حق پیغمبر و اهل بیت قسم می دهیم که از همه ی گناهان ما بگذرد، به ریز و درشتش هم کاری نداشته باشد و توقع بخشش هم داریم، اما خیلی وقتها همین ماهایی که از خدا توقع بخشایش و آمرزش داریم نمی توانیم از سر خطای بنده های خدا بگذریم. عزیزان این جاده ی عفو و بخشایش یک جاده ی دو طرفه است، ببخشی می بخشند تو را، نبخشی و سخت بگیری و مته به خشخاش بگذاری، کار به خودت سخت می شود، لذا مولا فرمود همانطوری که دوست داری خدا تو را ببخشد، همانطوری هم تو از خلق خدا بگذر، حالا گیرم رفیق ات یک بی ادبی ای به تو کرده، یک جسارتی به تو کرده، گیرم که یکی از اعضای فامیل، یکی از اقوام، یکی از اعضای خانواده به تو بی مهری روا داشته و واقعا هم مقصر است، در این ماه مبارک رمضان، در این ماه بخشش، در این ماه عفو، تو از او بگذر و تو این ارتباط خراب شده و از بین رفته را از سر بگیر و سعی بکن درستش بکنی، که این موجب می شود رحمت خدا نسبت به خودت جلب بشود، نظر محبت خدا به خودت بیفتد، همه ی ما محتاج عفو خدا هستیم، همه ما محتاج کرامت خدا هستیم، لذا در دعا ها به ما یاد دادند که از خدا بخواهیم خدا با فضل و عفو و رحمتش با ما برخورد بکند، نه با عدلش، چون اگر آن طور باشد چیزی ته کاسه نمی ماند، اگر دوست داریم که خدا با عفو و رحمت و بخشش با ما برخورد بکند، مولا به ما راهش را نشان می دهد، میگوید شما هم با بندگان خدا با عفو و رحمت بخشایش برخورد بکنید، تا این جاده ی دوطرفه هموار بشود، در حدیث قدسی آمده، یابن آدم اذکرنی حین تغضب اذکرک حین اغضب، وقتی عصبانی می شوی از من خدا یاد بکن و به خاطر من خشمت را بخور تا من خدا یک بهانه ای برای آمرزش تو داشته باشم، خوب تویی که دوست داری من همه ی گناهانت را ببخشم، چطور است که نمی توانی از سر خطاهای بندگان من بگذری؟ چطور است که نمی توانی این بندگان خطاکار من را مورد عفو قرار بدهی؟ تازه خیلی وقت ها عفو کریمانه، عفو همراه با رحمت، موجب تربیت افراد می شود، گفت:

گر در حق ما یکی بدی گفت دل را به غمش نمی خراشیم

ما نیز نکویی اش بگوییم تا هر دو دروغ گفته باشیم

قرآن می فرماید: و اذا مرو بالغو مرو کراما، حالا او خطا کرده، او به شما بی ادبی کرده، شما بزرگوار باش، ادفع بالتی هی احسن، خصوصا در این ماه مبارک رمضان، من نظرم این است که اگر ماه مبارک رمضان بر من و شما تاثیر کافی خودش را بگذارد، باید در این ماه به لطافت برسیم، باید به عفو و بخشایش خدا برسیم، باید مثل خدا بتوانیم اغماض بکنیم، بتوانیم از سر خطاهای بنده های خدا بگذریم.

مرحوم آیت الله العظمی آقا سید ابوالحسن اصفهانی(رحمت الله تعالی علیه) که از مراجع عظام تقلید بودند، مرجع علی الاطلاق جهان تشییع بودند، نماز را در حرم امیرالمومنین(ع) اقامه کردند، مردم هم به ایشان اقتدا کردند، بعد از اقامه ی نماز از حرم آمدند بیرون یک فقیر بی ادبی افتاد پشت سر ایشان، از کنار حرم مولا تا کنار خانه ی سید، به سید بی ادبی کرد، مرحوم سید هم هیچ واکنشی نشان نداد، وقتی نزدیک منزل شدند، به او فرمودند اینجا بایست، با تو کار دارم. رفتند داخل منزل چند تا از این همیان های عربی را پر پول کردند، خیلی مودبانه گذاشتند در سینی آوردند دم در، به او فرمودند برو با این پولها زندگیت را سامان بده من می دانم بد دشمنی به تو رجوع کرده است، دشمن فقر آمده سراغت، اگر باز هم این دشمن به تو هجمه ای کرد و به تو رجوعی داشت، بیا سراغ من درب خانه ی من رو به تو باز است، اما می شود یک تقاضایی از تو بکنم؟ خیلی خجالت کشید، خیلی شرمنده شد، گفت آقا ما را ببخشید، من به چه آدم بزرگوار و نازنینی داشتم بی ادبی می کردم، هر امری بکنید روی چشمم، فرمود اگر از این به بعد خواستی به خودم چیزی بگویی بگو، اما از تو خواهش می کنم دیگر از این به بعد جلوی چشم مردم به ناموس من فحاشی نکن، بی جهت نیست که این آدم اینقدر در چشم امام زمان(عج) عزیز می شود که برایش پیام کتبی می فرستند، حضرت سراغشان را می گیرند، ما هم اگر به این لطافت برسیم، خدا در این ماه رحمت و بخشایش و عفو یک نظر رحمت خاصی به ما می کند، ببخشیم کوچک نمی شویم، کوتاه بیاییم بزرگ می شویم، عزیز می شویم، خدا به ما عزت می دهد، عزت من و شما، بند به خداست، نه بند به مردم، به این و آن؛ امیدوارم خداوند در این ماه به همه ی ما شرح صدر و بزرگی و کرامتی مرحمت بکند که بتوانیم به راحتی ببخشیم، تا ان شالله نهایتا خودمان مشمول عفو الهی بشویم.

والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته