شما به عنوان این که انسانی مؤمن و دل سپرده به ولایت امیرالمؤمنین و اهل بیت می باشید، فردی شایسته و نیک باطن و باصفا هستید که طبیعتاً هوا و هوس، آلودگی، بدرفتاری، بدخویی، پلیدی و پلشتی ندارید.
امّا و صدامّا… که گاهی وسوسه های شیطان و خطوات قلبی، که بی اختیار در ذهن انسان خلجان می کند و وارد می شود، دست ما نیست و با یک لحظه غفلت می بینید فکرهایی که نباید و نشاید و اموری هوسناک و هوس آلوده یا به تعبیری فکرگناه در ذهن ما، مانند اژدهایی و کژدمی پُر زهر، بیدار می شود و شروع به حرکت می کند و ذهن و دل را تیره و آزرده می کند.
آیا فکر گناه، گناه دارد؟!… آیا فکر گناه، عقوبت و عقاب دارد؟!… خیر! خدا، کریم تر و بخشنده تر از آن است که اگر کسی فکر گناه کند و گناه نکرد، او را عقاب کند و بر او چوب عقوبت بزند.
این چنین نیست! ولیکن قصّه این است که از امیر المؤمنین(علیه السّلام) سوال شد که آیا اگر فکر گناه کنیم، خدا ما را عذاب خواهد کرد؟! حضرت فرمودند: خیر! فکرگناه، موجب عذاب نمی شود. امّا اگر در خانه ای، آتش کوچکی روشن شود، هرچند که در و دیوار خانه را نسوزاند، امّا همین آتش کوچک، تمام فضای این در، دیوار، سقف و فرش را تیره و دودآلود خواهد کرد.
امیر المؤمنین علی(علیه السّلام) فرمودند: فکر گناه، دل را تیره و دود آلود معصیت می کند و دل انسان را به تیرگی می رساند و ظلمت می یابد. (غررالحکم، جلد ۵، صفحه ۳۲۱)
مولای ما حضرت امام علی بن موسی الرضا(علیه السّلام) در حدیثی فرمودند:‌« فکر گناه، کم کم انسان را به خود گناه می کشاند و حتّی فکر در گناهان و هوس های صغیره، انسان را کم کم جرأت می دهد که مرتکب گناهان بزرگ و کبیره شود». پس برای این که گناه نکنیم، باید اصولاً دور فکر گناه را خط قرمز بکشیم.
این نکته بسیار ساده است سعی کنیم در ذهن خود تصور گناه نکنیم و با گنه کاران ننشینیم.

نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد بهتر آن است که با مردم بد ننشینی

قرآن کریم نفرموده است زنا نکنیم. فرموده است: «وَلاَ تَقْرَبُوا الزِّنَى إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَهً وَسَاءَ سَبِیلاً». اصلاً نزدیک مقوله-ی زنا و پلید دامنی نروید. این که نزدیکش نروید یعنی حتی فکر آن را هم نکنیم.
امیدواریم خداوند متعال، ما را به عاصمیّت خودش، از پلیدی ها و گنه آلودگی ها به دور بدارد که خدا نگهدار ماست و خدا می تواند با توفیقی که می دهد، بین ما و بین گنه کاری فاصله بیندازد. باید از خدا بخواهیم که ما را به حال خود وانگذارد و مراقب باشیم که فکرگناه، در ذهن ما جَوَلان ندهد و ذهن و فکر خود را از گناه پاکیزه کنیم.

پاک بودن هنر است و پاک ماندن هنری بالاتر!