همچنان مهمان سفره نورانی امیر مومنان سلام الله علیه در نهج البلاغه، بخش خطبه ها، خطبه ی ۷۸، باز هم تقاضا می کنم، عزیزان من به این چند جمله اکتفا نکنند، حتما یکی از برنامه های روزانه شان مطالعه نهج البلاغه باشد. در حالات میرزای شیرازی رضوان الله علیه آن فقیه بزرگ، صاحب فتوای معروف تحریم تنباکو هست ایشان وقتی می خواستند درسشان را بگویند، میرزای شیرازی، اول یکی از شاگردانشان یک مقداری نهج البلاغه می خواندند و بعد درس را شروع می کردند. اشکالی ندارد ما هم روزی چند دقیقه ای با کلام امیر مومنان انس بگیریم. کلمات بخش خطبه ها خطبه ی ۷۸، حضرت با خدا راز و نیاز می کنند، اللهم اغفرلی، خدایا بیامرز، البته قطعا حضرت یاد ما می دهند. یک مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی، خدایا آن چیز هایی که تو بهتر می دانی، ما کارهایی کردیم ما خطاهایی کردیم ما اشتباهاتی کردیم که خودمان یادمان رفته است. مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی آن چیزی که تو بهتر می دانی، چه چیز هایی را ما یادمان رفته؟ قرآن کریم در سوره مبارکه مجادله یک آیه ای دارد آیه ی۶ ، الله اکبر! ماه رمضان ماه توبه است، ماه انابه است، ماه توجه است، ماه یادآوری است؛ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا، قیامت خداوند همه را مبعوث می کند، رستاخیز عمومی است، قرآن می فرماید: فَیُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا، یادشان می آورد کار هایی را که کرده اند، ما یادمان می رود دیگر؟ خیلی چیز­ها یادمان می رود. أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ، بندگان یادشان رفته بود ولی خدا به حساب آورده أَحْصَاهُ اللَّهُ، نَسُوهُ، ما یادمان رفته است. وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ، اولین دعای حضرت این است اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی، خدایا بیامرز مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی، اگر یادمان می آمد اگر شماره می کردیم، در احوالات یکی از بزرگان هست، می گویند یک وقتی نشست حساب کرد من مثلا من ۵۰ سال عمر کردم، اگر روزی یک گناه، فقط روزی یک گناه انجام داده باشم، حساب کرد روزی یک گناه، سال ۳۶۵ روز، روزی یک گناه، پنجاه سال گناه قریب به ۲۰۰۰۰ گناه آن وقت ما می رویم قیامت تازه طلبکار هم هستیم خدایا چه کردیم، خدا یک حساب سرانگشتی برای ما بکند، أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ، ما یادمان رفته خدا که یادش نرفته، تقاضای اول خدایا بیامرز، فَإِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَیَّ بِالْمَغْفِرَهِ، باز هم امیر مومنان راه امید را باز می گذارد، الآن متاسفانه ما می بینیم جوان هایی که گاهی آلوده به یک گناهی می شوند، نا امید می شوند، می گویند: خدا دیگر ما را نمی آمرزد. این وسوسه، فریب شیطان است، نه نه نه، مواظب باشید. شیطان، یادتان باشد، شیطان نمی خواهد که کسی رفت در باندش از آن مسیر و محدوده بیاید بیرون، من مثال بزنم. دیده اید بعضی ها می روند در یک باند تبهکاری؟ بیست تا ده تا تبهکارند یک عضو جدید می گیرند، یک کاری می کنند که این نتواند از این باند برود بیرون، یک عکسی مدرکی، فیلمی، اسنادی، می گویند بروی بیرون ما رسوایت می کنیم. عین همین شیطان است. الآن در این شبهای ضیافت الله هستند کسانی که می خواهند توبه کنند، ولی وسوسه شیطان می گوید نه خدا شما را نمی پذیرد، با این بار سنگین خدا شما را راه نمی دهد. مطمئن باشید وسوسه شیطان است. لذا حضرت عرضه می دارد؛ خدایا فَإِنْ عُدْتُ، اگر من گناه کردم، فَعُدْ عَلَیَّ بِالْمَغْفِرَهِ، خدایا تو دوباره مرا بیامرز. جمله ی دوم، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا وَأَیْتُ مِنْ نَفْسِی وَ لَمْ تَجِدْ لَهُ وَفَاءً عِنْدِی، خدایا آن وعده هایی که من دادم ولی ندیدی که من به آن وعده وفا کرده باشم، آنها را برای من بیامرز. ماه رمضان سال قبل چقدر به خدا وعده دادیم؟ شبهای قدر، شبهای احیای سال قبل چقدر به خدا وعده داده ایم؟ خدایا آدم خوبی می شویم، توبه کردیم، راه صلاح را می رویم؟ چقدر گفتیم خدایا اگر فلان کار را برای من انجام بدهی، دعایی داشتیم، اگر این دعا مستجاب شود، اگر این مشکلمان برطرف بشود، ما چه خواهیم کرد؟ چقدر وعده به خدا دادیم؟ این قرآن کریم است، و منهم من عاهد الله، سوره ی مبارکه توبه آیه ی ۷۵ و ۷۶، و منهم من عاهد الله، خیلی ها به خدا وعده هایی داده اند، پیمان هایی بسته اند، اما وقتی کارشان درست شد، برنامه هاشان حل شد، همه چیز را ازیادشان می برند، امیرمومنان عرضه می دارد، خدایا وعده هایی که من دادم ولی، وَ لَمْ تَجِدْ لَهُ وَفَاءً عِنْدِی، من بی وفایی کردم، آنها را بر من بیامرز. عزیزان من در این ماه ضیافت الله این دو جمله، البته چهار کلام است، حتما عزیزان مراجعه کنند، خطبه های نهج البلاغه، خطبه ۷۸ همین دو تا را یادمان باشد. یک خدایا بیامرز آن چه که تو می دانی و ما یادمان رفته است، خیلی کارها یادمان رفته است. از ویژگی های انسان این است دیگر متاسفانه، ماها بدی هایمان یادمان می رود، فقط خوبی ها یادمان است. حالا یک شب مثلا کربلا یک نماز شبی خوانده باشیم، تا آخر عمر آن نماز شب یادمان است، یک وقت یک دستگیری ای، یک کسی را از این طرف خیابان رد کرده ایم آن طرف خیابان، یک نابینایی، یک پیر زنی، دائم این یادمان است، در برابر این، حاضر نیستیم آن پرونده های سیاه خودمان را به خاطر داشته باشیم، لذا حضرت عرضه می دارد خدایا، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی خدایا بیامرز بر من آنچه که تو می دانی و ما یادمان رفته است. در این ماه ضیافت الله ماه محاسبه است، ماه مراقبه است، یک محاسبه یک حسابی یک سر انگشتی، یک نگاهی بکنیم ببینیم چقدر ما به خدا بدهکاریم؟ ولی باز در عین حال خدا می گوید باز هم بیا. در همین دعای افتتاح اجازه بدهید با این جمله سخنم را پایان ببرم، هر شب لابد می خوانید دعای افتتاح، چقدر زیباست، حتما بخوانید؛ خدایا فَلَمْ اَرَ مَوْلاً کَریماً اَصْبَرَ عَلى عَبْدٍ لَئیمٍ مِنْکَ علیَّ، ندیدم مولای کریمی به اندازه ی تو، صبر کند بر بنده ی لئیمی مثل من، اِنَّکَ تَدْعُونى فَاُوَلّى عَنْکَ وَ تَتَحَبَّبُ اِلَىَّ فَاَتَبَغَّضُ اِلَیْکَ، وَ تَتَوَدَّدُ اِلَىَّ فَلا اَقْبَلُ مِنْکَ، خدایا تو مرا صدا می زنی، نمی پذیرم، محبت می کنی، قبول نمی کنم، دوستی، دشمنی می کنم، آخرش، کَاَنَّ لِىَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ، یعنی چه کَاَنَّ لِىَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ؟ یعنی خدایا من طوری با تو برخورد می کنم، گویا من بر تو منت دارم، ما ممنون پروردگاریم، ولی برخورد ما با خداوند اینطوری است، خدا چه می کند؟ فَلَمْ یَمْنَعْکَ ذلِکَ، مِنَ الرَّحْمَهِ لى وَالاْحْسانِ اِلَىَّ وَالتَّفَضُّلِ عَلَىَّ، فَارْحَمَ عَبْدَکَ الْجاهِلَ.

والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته