همچنان در ماه ضیافت الله مهمان سفره امیر مومنان سلام الله علیه در نهج البلاغه، در بخش حکمت ها، حکمت ۲۲۴، همین­جا تقاضا می­کنم از همه ی عزیزان، به این چند جمله ای که ما می­خوانیم، اکتفا نکنند، حتما حداقل روزی یک صفحه به نهج البلاغه ی امیر مومنان سلام الله علیه سری بزنند و مطالعه کنند، در این حکمت حضرت می فرماید: بِکَثْرَهِ الصَّمْتِ تَکُونُ الْهَیْبَهُ، با سکوت فراوان انسان هیبت­اش، ابهت­اش و بزرگی و عظمت اش حفظ می­شود. می­دانید کسانی که زیاد حرف می­زنند به تعبیر خود امیر مومنان باز در نهج البلاغه، می فرماید: مَن کَثُرَ کَلامُهُ کَثُرَ خَطَئَهُ ، خوب اینهایی که پر حرف اند اشتباهاتشان هم زیاد است. آدم خیلی که حرف بزند، اشتباهاتش زیاد می شود دیگر؛ خوب آقا خیلی حرف بزنیم، اشتباهاتمون زیاد می شود، چه اشکالی دارد؟ وَ مَن کَثُرَ خَطَئَهُ قَلَ حَیائُه، حیا اش کم می شود، چرا؟ چون آدم یک دفعه اشتباه می کند، درست می شود، دو دفعه اشتباه می کند، یک جوری حل اش می کند اما این هایی که خیلی پر اشتباه شدند، دیگر از عذر خواهی می گذرند، حیاشان هم کم می شود، اینجا حضرت می فرماید بِکَثْرَهِ الصَّمْتِ، با سکوت فراوان انسان هیبت اش ابهت اش و بزرگی و عظمت اش فراوان خواهد بود؛ عزیزان من ماه رمضان تمرین سکوت است. در یک روایت حدیث قدسی داریم، خداوند به پیامبر خطاب کرد، یا احمد(ص)، خیلی جالب است این تعبیر، فرمودند میراث الصوم، ارث روزه چیست؟ ارث یعنی آن چیزی که آخرش باید برای ما بماند. ماه رمضان روزه می گیریم، آخرش چی باید برای ما بماند؟ دو تا چیز، قله الاکل و قله الکلام، یکی از آن ها کم گفتن است. عزیزان من اگر ماه رمضان همان مقدار حرف می زنیم که قبل از ماه رمضان حرف می زدیم، هنوز ارث روزه به ما نرسیده. کَم مٍن صائِم لَیس لَهُ مِن صِیامِه اِلا الجُوع وَ العَطَش، باز امیر مومنان در نهج البلاغه فرمودند: چه بسا روزه دارانی که از روزه فقط گرسنگی و تشنگی می برند. نه، روزه برای تمرین عبودیت است برای تمرین بندگی، یکی از مظاهر بندگی همین کم حرف زدن است. امتحان کنید، تمرین کنید. من یادم هست یک وقت در یک منطقه ای می رفتم برای تبلیغ، یک آقایی این کار را می کرد، حالا دیگران خیلی او را تعریف نمی کردند، ولی اول اذان صبح که می شد، آن منطقه ی جنوب کشور بود، رسم آن مردم هست که بعضی هایشان از این عمامه ها سرشان می گذاشتند، این آقا کاسب بود ولی از این عمامه ها(سر خود می گذاشت). اول اذان صبح که می شد یک دور از این پارچه عمامه را دور دهان خودش می بست، تا اذان مغرب دیگر حرف نمی زد. آدم مواظبت کند، مراقبت کند، در ماه رمضان، گفتارش کمتر باشد، می دانید اگر گرفتار غیبت بشویم خدایی نکرده فراوان شنیدید کسی روزه دار بود، غیبت کرد پیامبر خدا فرمودند افطار کن، البته آن در یک روزه ی مستحبی شاید، نه اینکه ما در روزه ی واجب نمی توانیم به خاطر غیبت افطار کنیم، ولی آن ثوابی که باید داشته باشد دیگر ندارد. بِکَثْرَهِ الصَّمْتِ تَکُونُ الْهَیْبَهُ، باز در یک روایت دیگری از خود امیر مومنان سلام الله علیه هست به یک جایی، حضرت از یک جایی عبور می کردند، یک کسی خیلی حرف می زد، ایستادند به او فرمودند: حواست باشد، فکر نکنی حرف ها باد هواست و گم می شود،هَبَاءً مَنْثُورًا ، نه اِنَکَ تُملی حرفی که می زنی املاءِ، دو فرشته حرف ها را می نویسند، نامه می شود به سوی پروردگار، این جمله ی اول، فرمود بِکَثْرَهِ الصَّمْتِ، کلمات حکمت آمیز کلمه ۲۲۴، سکوت زیاد موجب هیبت انسان است. دو وَبِالنَّصَفَهِ یَکْثُرُ الْمُوَاصِلُونَ، ِالنَّصَفَهِ یعنی چه؟ یعنی انصاف. با برخورد منصفانه دوستداران انسان زیاد می شوند، ای کاش مجال بود ما همین یک جمله ی امیر مومنان سلام الله علیه را ساعت ها توضیح می دادیم. اگر می خواهی دوستداران شما زیاد بشوند، اگر می خواهی در جامعه محبوبیت داشته باشی یکی از راه هایش این است، منصفانه با دیگران برخورد کنی. همان چیزی که برای خودتان می پسندید برای دیگران هم بپسندید، برای خودتان نمی پسندید، برای دیگران هم نپسندید. من خیلی سریع به یک داستانی اشاره کنم، خیلی آموزنده است، بسیار بسیار آموزنده است. خدا رحمت کند یکی از علمای اصفهان مرحوم آیت الله حاج آقای رحیم ارباب بودند، رضوان الله علیه، مرد بزرگی بودند، در ردیف مراجع بودند. ایشان می فرمودند: من یقین دارم، خوشا به حال کسی که این یقین را داشته باشد، می فرمودند: من یقین دارم، فردای قیامت، در روایت داریم، در قرآن هم هست که پنجاه موقف در قیامت است، در روایات در شرح این پنجاه موقف گفته اند، در هر موقفی که ما را نگه می دارند از یک چیزی می پرسند، در یک موقف، یعنی در یک ایستگاه از نماز می پرسند، یک جا از زکات می پرسند، یک جا از حقوق پدر و مادر مثلا می پرسند؛ پنجاه تا موقف ما در قیامت داریم. یکی از موقف هایی که در قیامت ما را نگه می دارند، موقف زبان است. اِنَ السَمعَ وَ البَصَرَ وَ الفُؤادَ کّل اؤلئِکَ کانَ عَنهُ مَسئولا عین آیه ی قرآن، از زبان ما می پرسند. این مرد بزرگمرد، مرحوم آیت الله حاج آقا رحیم ارباب می فرمودند: من یقین دارم در این پنجاه موقف در هر موقفی اگر معطل بشوم؛ مطمئن هستم در موقف زبان معطل نمی شوم. می توانیم ماه رمضان یک کاری بکنیم بگوییم آقا ما هم یقین داریم قیامت از باب زبان هیچ گناهی مرتکب نشدیم؛ نه غیبتی کردیم، نه تهمتی، نه دشنامی دادیم، نه دلی شکستیم، نه آبروی کسی را بردیم. ان شاالله ماه رمضانمان یک ماه رمضان نمونه باشد.

والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته