حدیث چهارم

سخنران: حجت الاسلام محمدمهدی معماریان

موضوع سخنرانی:‌ شب های مناجات

بسم الله الرحمن الرحیم

شب های ماه رمضان، یکی پس از دیگری دارند می گذرند و تمام می شوند. شب های مناجات، شب های دعای ابوحمزه و دعای افتتاح و دعای سحر... شب هایی که دیگر، در طول سال، تکرار نمی شوند و بر نمی گردند. شب های مناجات و راز و نیاز و گفت وگو با خدا.

دعای ابوحمزه را حتما ورق زدید و خواندید و دیدید در این شب ها. یا اگر نه... نگاهی به آن بیندازید. امام سجاد(علیه السّلام) چگونه با خدا صحبت می کند؟! طلبکارانه از خدا چیزی نمی خواهد. امام سجاد با حالت التماس به خدا عرضه می دارد: که خدایا! تو آن کسی هستی که بدون دربان، مرا به حضور خودت پذیرفتی. تو آن کسی هستی که اگر مرا بخواهی عذاب کنی، می توانی و کسی نمی تواند از تو سوال بپرسد. اگر هم بخواهی مرا ببخشی، می توانی و باز هم کسی نمی تواند از تو حساب بکشد و من می دانم که تو، اهل بخشش هستی و من به بخشش تو و رحمت تو، امیدوارم. شب هایی است که این دعاها و مناجات ها، با اشک چشم مان آمیخته می شود و به سوی خدا بالا می رود و امید بستیم به بخشش خدا که فرمود: «ماه رمضان، آخرش، آزادی از آتش دوزخ است» و نگاه مان، به آن نهایت و نتیجه است. گریه می کنیم بر آن چه خودمان کردیم. خدا ترسناک نیست؛ اگر می ترسیم، به این معنا نیست که خداوند، یک موجود وحشتناک است! ما بد کردیم که می ترسیم! ما، بَد رفتار کردیم و نتیجه عمل خودمان را می بینیم که می ترسیم. گریه می کنیم به امید این که این اشک ها، آتش جهنم را خاموش کند. یک راه حل دیگری هم می شود پیدا کرد، که این اشک ها، تاثیرش بیشتر بشود. این اشک ها، نفوذش در آتش دوزخ بیشتر بشود و امید به بخشش مان را بالاتر می برد. مناجات کردن، یک چیز است، مناجات کردن یک کار است! مناجات کردن با خدا، یک کار و یک رفتار است. حضرت رضا(علیه السّلام) فرمودند: «يَابنَ شَبيبٍ إن كُنتَ باكِيا لِشَيءٍ فَابكِ لِلحُسَينِ بنِ عليِّ بنِ أبي طالِبٍ عليهماالسلام» برای هرچیزی خواستی گریه کنی، برای امام حسین(علیه السّلام) گریه کن. برای دنیایت، بر امام حسین گریه کن. مناجات با خدا، برای امام حسین گریه کن. که یقین داری با اولین قطره اشکت که از چشمت جاری می شود، فرمودند: حتی اگر به اندازه بال یک پشه، اشک از چشمت خارج بشود، خدا، همه ی گناهان گذشته ات را می بخشد. ولو این که این گناهان، به اندازه ی کف آب روی دریاها باشد یا به اندازه ی ریگ کف بیابان ها باشد؛ خدا همه را می بخشد. آینده ات را هم تضمین کرده است. فرمود: قطره ی اشک بر امام حسین(علیه السّلام) ضمانت می کند که تو موفق به توبه خواهی شد و بخشیده از این دنیا خواهی رفت. چقدر خوب است که بتوانیم از فرصت ها، نهایت استفاده را بکنیم. سَرِ سفره ی ابوحمزه، سَرِ سفره ی دعای افتتاح و دعای سحر، اشک بر امام حسین(علیه السّلام) بریزیم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

توسل به کدام یک از ذوات مقدسه اهل بیت، می تواند مایه ی نجات ما در آخرت باشد؟

۱. امام حسین(علیه السّلام)

۲. امام رضا(علیه السّلام)

۳. امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

۴. امام مجتبی(علیه السّلام)

پاسخ صحیح: گزینه ۱